101 dagen van huis

Goodday mates!

De titel zegt het al: ik ben vandaag 101 dagen van huis! Eigenlijk wilde ik mijn blog gisteren posten omdat ik 100 een leuker getal vind, maar ik had m niet af… Anyway: 101 dagen is het geleden dat ik mijn huis in Maasdam verliet, naar Schiphol reed en daar afscheid nam van een top uitzwaai team. 101 dagen geleden alweer. Ik kan het niet vaak genoeg zeggen maar: de tijd vliegt! De afscheurkalender die mijn schoonmama voor mij heeft gemaakt (en ik braaf iedere dag omdraai, scheuren zou echt zonde zijn) verteld mij dat ik over 56 dagen thuis ben. Nog 56 dagen dus…. Over 20 dagen komt Karsten weer aan in NZ. Bijna! Dat is ook een voorbeeld van hoe snel het gaat, toen hij wegging moest ik nog 51 dagen en er sindsdien alweer een maand voorbij. De tijd lijkt tegenwoordig nog een stuk sneller te gaan en dat is te danken aan mijn nieuwe stageplek.

Ik ben begonnen aan mijn derde week en ik voel me hartstikke thuis. De eerste dagen had ik het al ontzettend naar mijn zin. Gelukkig maar! Voor degene die te lui waren om op de website te kijken: Ik loop stage bij NZIE; New Zealand Institute of Edudaction. NZIE biedt 3 courses aan, namelijk: English course, Business course en een IT course. Plat gezegd is het dus een school. Ik zit achter de receptie maar moet veel meer doen dan telefoontjes opnemen. Vanaf mijn eerste dag ben ik betrokken bij het graduation event. Deze wordt gehouden op 9 december dus jullie begrijpen dat het daarmee erg druk is. Meeting hier, meeting daar en aan de slag! Bellen, mailen, administratie, het houdt me lekker bezig. Ik vind het fijn dat ik nu open kan zijn over mijn stage en dat ik jullie kan vertellen dat ik het naar mijn zin heb. Fijn he?!

En nu gaan we weer door naar de echte leuke dingen. Haha grapje!

Zoals ik vertelde aan het einde van mijn vorige blog werden de plannen gewijzigd voor het aankomende weekend. We hadden namelijk met the Dutchie house afgesproken om naar White Island te gaan. Echter wisten we tijdens het plannen niet dat een bezoekje $200 zou kosten. Mij iets te veel van het goede en zo ook voor de rest. We zijn uiteindelijk afgestapt van het groepsuitje en zijn allemaal andere dingen gaan doen. Ik ging samen met Daphne, Johan, Bart, Niels en Jasper naar Bay of Plenty. Vrijdagavond stapte we in onze huurauto. Wat een heeerlijke auto was dit zeg. Ik weet niet of het nog wel een auto mag heten, het was namelijk meer een busje met 8 zitplekken en meer dan genoeg beenruimte voor iedereen! Zeker aangezien we er met z’n zessen in zaten. We reden vrijdagavond naar Te Puke waar we de nacht hebben doorgebracht in een hostel genaamd: Hairy Berry. Niet heel interessant maar een prima plekje. We hebben die avond nog wat spelletjes gespeeld, uiteraard met een flesje alcohol aan de zijkant en zijn daarna ‘vroeg’ gaan slapen.

Zaterdag hebben we een beetje rondgereden en hebben we wat leuke en mooie plekjes gezien. Zo zijn we bij Ohope beach geweest, kwamen we een plaatselijke markt tegen en zijn we bij een waterval geweest. Die waterval was wel weer leuk om te zien maar ik moet eerlijk zeggen dat ik niet meer zo enthousiast word van watervallen. Hoeveel zijn er wel niet in NZ? Hoeveel heb ik er ondertussen gezien? Iedere waterval is anders, dat is zeker waar maar toch lijken ze op elkaar. Wat wel echt tof was, was het pad naar de waterval toe. Het water dat naast het pad lag was echt super helder. Echt super mooi! Sommige jongens hadden een grote mond om bij de waterval te zwemmen. Bij de waterval zelf was het door de stroming niet echt een goed idee. Echter kon Johan de verleiding niet weerstaan om het hele heldere water in te gaan. Ook hierin stond een sterke stroming maar dat kan onze Fries wel hebben… Zaterdagavond wilde we overnachten in Tauranga, echter had het misschien een goed idee geweest als we van te voren iets geboekt hadden. Je kan merken dat het zomer wordt en dat er steeds meer mensen naar NZ komen. Veel hostels en motels zitten ineens vol en hebben geen plek meer, laat staan voor 6 mensen. Gelukkig konden we nog terecht bij het hostel waar we de nacht eerder ook hadden geslapen. Dezelfde kamers als vrijdag waren beschikbaar dus daar zijn we weer heen gereden. Zaterdagavond was het blijkbaar Beerpong avond in het hostel. Iedereen zat in de gemeenschappelijke ruimte en het was hartstikke vol. Ik denk dat ik niks overdrijf als ik zeg dat er 50 mensen binnen waren terwijl het helemaal niet groot was. Naast Beerpong werden er ook verschillende kaartspelletjes gespeeld en dit resulteerde in een erg gezellige avond.

Op zondag zouden we om 9.00u weg rijden. Daphne en ik stonden netjes op tijd bij de auto maar de jongens lieten op zich wachten. Johan kwam ietsjes later met de mededeling dat het heeeel moeilijk is om de rest wakker te maken/ uit bed te krijgen. Nou dames en heren, dat regelt Carmen wel even. Toen ik hun kamer in liep, was het eerste wat ik zag: Bart die in zijn slaapzak op de grond lag. Johan had dus duidelijk actie ondernomen door Bart letterlijk zijn bed uit te trekken maar hier werd Bart niet warm of koud van. Hij had genoeg biertjes op de nacht ervoor dat het hem niks uitmaakte of hij nou op een matras lag of de harde grond. Niels en Jasper waren niet moeilijk. Die waren al uit bed of zelfs al aan het opruimen. Bart daarentegen had wat schopjes en peptalk nodig. 20 minuten later waren we ready to go!

Zaterdagavond had één van de jongens gehoord dat er een waterval in de buurt was, waar je van af kon springen. Het was dus geen optie om dit te skippen. We gingen er naar toe en even later sprongen we van de rots/waterval af. Klinkt allemaal alsof het heel makkelijk is, maar dat was het niet voor ons allemaal. Daphne moest d’r angst overwinnen en ookal duurde het lang: ze heeft het wel gedaan! “Oke jongens, ik gaaa! 3….,2…..,1…………………….nee ik durf niet.” Dit hebben we zeker 5 keer gehoord. Maar: she did it! Well done topper! Het lijkt allemaal leuk en aardig maar dat water was echt ontzettend koud. En daarmee bedoel ik ook echt koud, koud, koud! Ik vraag me af of ik ooit eerder zulk koud water heb gevoeld. Brrrrr. Na de waterval zijn we naar Tauranga gereden en gingen we Mount Maunganui op om te kijken naar een mooi uitzicht. Leuk plan maar ik had er echt even geen zin in. Ik heb al zo veel bergen, heuvels en trappen opgelopen de afgelopen maanden dat ik er nu echt even helemaaaaal geen zin in had. Ik kijk de foto’s wel. Prima. Ik had nog een poging gewaagd om mee te gaan maar was het binnen een halve minuut zat. Lekker niet. Prima beslissling haha. Nadat de rest wel omhoog en terug naar beneden waren gelopen, stapte we de auto in en reden we richting onze home town Auckland. Het was een gezellig weekendje met de jongens!

Maandag begon er een nieuwe week bij mijn stage en deze is prima verlopen. Op sommige momenten is het super druk en op andere momenten kan ik even rustig aan doen. Wat the graduation betreft, is er altijd wel iets te doen. Ik hoef me echt niet meer te vervelen als iemand daar bang voor was.

Vrijdagavond waren Daphne en ik alleen thuis. De jongens waren richting Taupo omdat ze zaterdags de Tongariro Crossing wilde doen en de meiden waren naar Paihia, the Bay of Islands. Daphne en ik hadden voor het weekend een trip geboekt bij StudentTrips, toevallig ook naar the Bay of Islands. Vrijdagavond hebben we weinig gedaan, netflix weer eens aangezet en Frozen gekeken, spullen ingepakt en niet te laat naar bed.

Zaterdagochtend moesten we om 9.40u op Albany station staan omdat de bus ons daar zou oppikken. De eerste stop was bij een Kauri park. Niet heel interessant; Kauri’s zijn namelijk bomen, weliswaar zijn deze bovengemiddeld groot maar toch, het blijven bomen. Na de bomen gingen we naar de Whangerei falls en even later hebben we in het dorpje Whangerei geluncht. Na ook nog een stop gemaakt te hebben bij een glowworm cave, zijn we echt door gereden naar Paihia. Het was echt heerlijk weer die dag dus zodra we aankwamen in het hostel hebben we, na snel de kamers verdeeld te hebben, ons omgekleed en zijn we richting het strand gegaan. Het was zulk lekker weer dat ik gelijk de zee in ben gerend. De eerste keer echt in de zee! Vanaf het strand kon je een eiland zien liggen en iemand kwam met het super goede idee om daarheen te zwemmen. Vooruit, ik ga wel mee. Ik heb geen idee hoelang dit retourtje heeft geduurd maar ik weet wel dat de heenweg sneller ging dan de terugweg en ik heb ervaren hoe het is om te moeten zwemmen met kramp in mijn been. Pijnlijk én super onhandig. Toen ik eindelijk kon staan, deed ik dat ook en vertikte ik het om nog te zwemmen vanwege de kramp. Echter had ik niet verwacht dat een enorme rots mijn idee zou verpesten en hier viel ik dus bovenop. Eenmaal aangekomen op het strand werd ik erop gewezen dat ik nogal aan bloeden was. Mijn been zat onder het bloed maar het leek natuurlijk veel erger dan het was. Na het douchen ontdekte ik meerdere schrammetjes en wondjes, ach ja. StudentTrips had eerder die week aangekondigd dat we dit weekend een thema feestje hadden in het hostel. Thema: Beachparty. Zoals velen van jullie weten, vind ik het leuk om te verkleden dus ik had wat leuke dingetjes gekocht samen met Daph. Wij gingen de avond tegemoet met een Hawaï rok én een ananas BH! “Nice pineapples” “Thanks mate!” Haha! Het feestje zelf stelde niet veel voor maar het was een gezellige avond.

Zondagochtend hadden we om 8.00u/8.30u ontbijt. We zouden die dag een boot trip gaan maken én we zouden met dolfijnen kunnen zwemmen. Om 9.30u vertrok de boot en daar gingen we, lekker varen door the Bay of Islands. De kapitein vertelde ons de route die we gingen varen en verzocht de mensen die hadden betaald voor het zwemmen met dolfijnen naar binnen te gaan voor de instructies. Hier werd verteld dat er een kleine kans was om daadwerkelijk met de dolfijnen te zwemmen omdat veel groepen baby’s bij zich hebben en dan mag je niet met ze het water in. Ik had dit van te voren al gehoord maar ik bleef hoop houden dat het gewoon zou kunnen. Niet veel later kwamen we dolfijnen tegen. Super om die beesten te zien. Als ik met Kars een boot trip doe in Egypte ben ik ook altijd overenthousiast als ik ze zie en dat was deze keer niet anders. Wauw! Jammer genoeg had deze groep, zoals voorspeld, jonge dolfijnen bij zich en mochten we niet het water in. Ik heb wel wat mooie fotootjes kunnen maken (dankzij de oude Nikon van Kars) van een dolfijn die ging springen. Echt heel leuk om te zien. Na deze groep hebben we helaas niet nog een groep gezien. We hebben gevaren en kwamen bij wat mooie plekjes uit zo ook bij de bekende ‘Hole in the Rock’. Bizar om te zien dat er ineens een mega rots in het water staat met een enorm gat erin. Bijzonder is het zeker te noemen. Het water was goed genoeg om door dit gat heen te varen. Het klinkt echt super saai als ik dit zo schrijf. Mooier kan ik het alleen niet maken, kom maar gewoon kijken! Ik weet niet meer of het voor ‘The Hole in the Rock’ of erna was maar een leuk onderdeel van het varen was dat we 5 minuten naast de boot hebben meegevaren terwijl we in een net zaten. Dit was echt grappig. Als je je er geen voorstelling van kan maken, wat ik kan begrijpen, verwijs ik je graag door naar de foto’s!
Om 16.00u waren we weer terug in Paihia en was het gelijk tijd om de bus in te stappen die ons weer naar Albany zou brengen. Weekend was door weer voorbij voor ik het wist. Op naar de volgende dan maar. Ohnee wacht, ik vergeet bijna het leukste deel. We hadden nog een stop bij nóg een waterval. Ik liep gewoon de bus uit en liep de rest achterna en toen gebeurde het: ik stapte blijkbaar in een kuil, met een een voet, mijn voet bleef hangen en ik vloog 3 meter naar voren. Mensen die dat zagen gebeuren lagen helemaal in een scheur, en ik eigenlijk ook. Mijn slipper was wel even kwijt. Wat bleek; die zat nog verstopt in het gat. In mijn foto album heb ik een foto toegevoegd van het gat en je moet toegeven dat hij echt verstopt is. Het gekke is ook dat echt alleen mijn voet erin past, verder niks. Leuke afsluiter!

De stageweek verliep weer voorspoedig, ik heb hier eigenlijk niks spannends over te vertellen. Ik had voor donderdag een Beerpong avond georganiseerd bij ons thuis en had wat mensen uitgenodigd. Het was gezellig druk en ik heb me prima vermaakt. Wat mij betreft was het geslaagd en zeker voor herhaling vatbaar! ☺

Vrijdag was ook gewoon een stage dag maar deze sloot ik af met een drankje met collega’s. Een van mijn collega’s was voor het laatst die dag omdat zij gaat verhuizen naar Engeland! Het was dus eigenlijk een afscheidsdrankje.. Jammer dat ze weggaat, ze was een fijne collega. Verder heb ik die avond weinig gedaan, bij thuiskomst ging ik gelijk naar mijn kamer terwijl iedereen in de woonkamer film zat te kijken. Ik had even zin om alleen te zijn, kan gebeuren.

Zaterdagochtend heb ik soort van uitgeslapen. Om de een of andere reden kan ik hier niet uitslapen zoals ik dat thuis goed kan. Aan de ene kant is het wel een voordeel natuurlijk omdat ik geen kostbare tijd verspil maar aan de andere kant is het ook heerlijk om een lange tijd in bed te liggen maar dit bed nodigt niet echt uit..

Even tussendoor: terwijl ik dit laatste deel van mijn blog schrijf (Wednesday 3rd December 6.15pm) zit ik heerlijk op het balkon in de zon op bank kussens. We hebben geen luxe tuin set of überhaupt een tuin set dus moeten we het doen met keukenstoelen en bank kussens. Het zit prima, mij hoor je niet klagen.

Oke zaterdag dus. Ik werd in eerste instantie om 7.15 wakker. Daar was ik het niet mee eens dus deed ik mijn ogen nog maar even dicht. Rond een uur of half 9 werd ik wakker omdat ik mijn huisgenoten op de gang hoorde die zich klaarmaakte voor hun dag. Heb ik wel eens verteld dat dit huis echt té gehorig is? Het is echt verschrikkelijk. Maar goed, ik geef ook niemand de schuld van het feit dat ik wakker werd, ze deden gewoon hun ding en niet met veel lawaai, gewoon de gebruikelijke geluiden. De enige die ik de schuld kan geven is dit huis. Stomme dunne muren. Oke genoeg over hoe ik wakker werd, het maakt ook niet uit verder. Ik was dus om half 9 wakker en ging toen met het thuisfront Facetimen. Mama, papa en mijn zusje waren zowaar allemaal thuis op vrijdagavond (want ja, NL loopt natuurlijk 12 uur achter haha) en heb ik dus een tijdje gezellig kunnen kletsen. Nadat we ophingen, belde ik gelijk de volgende: opa en oma! Ook dat was weer een gezellig gesprek ☺. Als laatste ging ik Karsten Facetimen en heb ik ook nog een beetje met m’n schoonmama en m’n schoonzusje gepraat. Hartstikke leuk om zoveel mensen te spreken! Zie je, dat niet kunnen uitslapen heeft zo zijn voordelen. Terwijl ik met opa en oma aan het skypen was, kwam Johan vragen of ik met hun mee wilde gaan naar een marktje bij ‘ons in het dorp’. Jaaaat, ik heb verder toch niks te doen. Het marktje stelde helemaal niks voor, het waren misschien 8 kraampjes. 1 met groente en fruis, 1 met spareribs en de rest was troep. Jullie begrijpen dat die spareribs kraam goed in de smaak viel, mhuahaha. Ik zal het nog even gekker maken: ik had niks gegeten voordat ik de deur uitging. Wel was ik zo braaf om een banaan in mijn tas te doen voor het geval dat ik honger zou krijgen. De vrouw van de spareribs kraam was lekker spareribs aan het uitdelen en dat sta ik (samen met Bart) voor in de rij. Hhhhhhm, spareribje als ontbijt. Haha! Bart, Jasper en ik konden het niet laten om spareribs van deze lieve mevrouw te kopen. Jammie jammie. Omdat het marktje vlakbij het winkelcentrum zat, hebben we daar ook even gekeken omdat Johan nieuwe schoenen nodig had. Ik ben ook niet met lege handen thuis gekomen haha.
Nadat we hebben ‘geshopt’ zijn we nog even boodschappen gaan doen en toen naar huis. Echter had ik mijn plasticzakje te zwaar geladen. Op het moment dat Johan vraagt of er iets in zijn rugzak moet, en ik nee zeg, breken de hengsels van mijn plasticzakje af: veel op de grond, mijn yoghurtpak kapot en aardbeienyoghurt all over the place. Oeps!

Eenmaal thuis even geluncht en toen gingen Johan en ik naar de stad. Johan moest zijn Sinterklaascadeautje nog kopen en wij hadden later die dag afgesproken om uit eten te gaan. Angela zou die dag terug komen van haar trip naar het Zuidereiland en de dag erna stond haar vlucht naar huis gepland. Zaterdag was dus haar laatste dag en dat verdiend een afscheidsfeestje in de vorm van een etentje met wat drankjes als afsluiter.
Angela, I will miss you! We will meet in the Netherlands in April! See you, cheers!

Zondags was ook niet erg spannend. Deze keer uitgeslapen tot een uurtje of tien (maar ik lag er in om 3uur dus echt uitslapen noem ik het niet) en daarna heb ik moed bij elkaar geraapt om weer eens te gaan hardlopen. Het idee was er in ieder geval toen ik mijn koffer inpakte: sportschoenen mee, sportkleding mee. Echter was dit de tweede keer dat ik het aan had…. Het was wel weer lekker en ik ben niet ontevreden over het resultaat. De route die ik had uitgestippeld was 3 km, niet echt ver maar dat maakt niet uit. Het begin is er weer. Eigenlijk wilde ik vanavond weer gaan maar ik heb mezelf er van overtuigd dat mijn blog belangrijker is. Hihi. Ook heb ik zondag tickets gekocht voor Rythm & Vines. Dit is hét festival voor newyears in Nieuw-Zeeland. Samen met Karsten, Ria, Sahar en haar vriend, gaan we er een feest van maken!

Maandag ben ik niet naar stage gegaan. Toen ik wakker werd was ik zo ontzettend moe. Ik stond op en werd duizelig en misselijk dat ik bijna door mijn benen zakte. Met veel moeite heb ik mezelf wel onder de douche gesleept maar dit had ook geen positief effect. Eenmaal omgekleed en wel besloot ik toch dat ik mezelf ziek zou melden. Hup mijn bed weer in en slapen. Een paar uur later werd ik een stuk beter wakker en heb ik mijn dag goed kunnen besteden. Naast schoolwerk heb ik ook de trip uitgestippeld die Kars en ik gaan maken als hij hier is. Veel bedrijven sluiten hier voor 2 weken met Kerst en nieuwjaar. Mijn vorige stage bedrijf deed dat niet maar dit bedrijf wel. Lucky me. Kars en ik gaan eigenlijk het hele Noordereiland over. Zoals het er nu uitziet gaan we naar Coromandel- New Plymouth- Wellington- Napier- Gisborne (Rythm & Vines)- even langs huis- Bay of Islands én naar Cape Reinga. Drukke planning een veel in de auto. Ergens ook wel handig dat er veel gereden moet worden; ik was namelijk wel van plan om ook schooldingen te doen in de twee weken dus als Kars rijd, is dat een prima gelegenheid ☺.

Gisteren en vandaag ben ik gewoon weer naar stage gegaan, prima daagjes.

Zo, ik ben al aan de zesde pagina begonnen dus ik denk dat dit een teken is om te stoppen. Sorry: ik had nooit verwacht dat het weer zo’n lang verhaal zou worden. Ik zal proberen (beloof niks) dat ik mijn volgende blog eerder schrijf zodat het niet weer zo’n lang en saai verhaal wordt.

Upcoming:

We mogen dan wel niet in Nederland zijn maar we zijn na 3 maanden nog niet compleet getransformeerd in een Kiwi, we zijn gewoon kaaskoppen die Sinterklaas vieren! Morgen staat pakjesavond in het Dutchie house op de planning. De lootjes zijn ongeveer 2 maanden geleden al getrokken dus hadden zeeën van tijd. Toch zijn we allemaal studenten die het liefst alles uitstellen en daarbij is een gedicht schrijven en cadeautje kopen geen optie. Ik heb een erg leuk cadeautje gekocht voor mijn geluksvogel en ik weet zeker dat hij/zij het ook erg leuk zal vinden. Dankzij Jan en Mar heb ik een zak met chocolade kruidnoten en dankzij Nadieh en Leander heb ik een hele zak strooigoed. Het wordt dus een echte Sinterklaas avond!

Zaterdag ga ik surfen en voor zondag is de bestemming nog onbekend. Maandag een drukke stage dag want dinsdag is het graduation event! Woensdag zal een normale dag zijn en donderdag is de XMAS party met mijn stagebedrijf. Goede planning in het vooruitzicht!

Dag schatjes, tot snel!

Foto’s: http://www.mijnalbum.nl/Album=LBC3SBBI

p.s. toen ik verder ging met schrijven was het 6.15pm en nu ik bijna klaar ben is het 8.00pm. En dat was voor de helft van mijn blog! (Note: ik plaats m altijd op een normale Nederlandse tijd haha)