Een maand van huis

Hi folks!

Het is vandaag precies een maand geleden dat ik van huis vertrok. Dat betekent dat 1/5 van m’n tijd er al op zit! Er zijn nog zoveel dingen die ik wil doen, ik hoop dat ik daar genoeg tijd voor heb…haha!

Afgelopen werkweek was ook niet zo bijzonder. Dit weekend is er een event in de stad waar mijn stage bedrijf aanwezig zal zijn met een stand: the national boatshow. Hiervoor moeten er op verschillende gebieden veel dingen worden geregeld waar we druk mee bezig zijn. Ik vermaak me prima dus.

Ons party weekend begon afgelopen week op donderdag. We; Jacq, Ria, Aafke, Daphne en ik, gingen de stad in (of nou ja, een plaatsje net buiten de stad) om weer wat te drinken met Barry. Dit was wederom een gezellige avond. Vrijdag laatste stage dagje (na een kleine 4 uur slaap) en na het werk gelijk door naar de stad. We gingen naar Provedor, een cafeetje bij de haven. Daphne had hier $50 gewonnen die we daar moesten besteden. Geen enkel probleem natuurlijk. Zij hebben een actie dat je op vrijdag gratis kan barbecueën, dus dat gingen we ook maar gelijk uitproberen ;). Hoewel we wisten dat we zaterdags vroeg op moesten staan, om richting Rotorua te gaan, waren er toch een aantal van ons die het niet nodig vonden om vroeg te gaan slapen. Hoe verstandig het idee ook was. Haha. Later op de avond was Barry ook van de partij en kwamen er nog meer vrienden richting Provedor en was ook dit een erg gezellige avond.

Zaterdags ging de wekker om 6.00u. Donderdag-> vrijdag 4 uur geslapen, vrijdag-> zaterdag 3 uur geslapen. Wauw. Degene die mij goed kennen weten dat ik echt een tut ben wat betreft slapen en dat ik dus mijn slaapuurtjes écht nodig heb. Gek genoeg voelde ik me hartstikke fit zaterdagochtend. Ik dacht dat ik er goed uitzag (check Facebook) maar als ik die foto nu terug zie, lach ik mezelf echt uit. Haha! Anyway, onderweg naar Rotorua dus.

My crew and I hadden de achterbank geclaimd en konden lekker chillen. Ik wist van te voren al dat ik lekker zou gaan slapen in de bus, dus dat deed ik ook. Echter was het uiteindelijk maar een kort schoonheidsslaapje van een uurtje, beter iets dan niets zullen we maar zeggen. Aangekomen in Rotorua werden wij ingedeeld in de tweede groep voor het raften waardoor we even tijd hadden om ons te settelen in het hostel. Prima kamertje met z’n vijven. Toen we de kamer, een uurtje later, verlieten was het alweer een bende. Ach, daar zijn we studenten voor, denk ik. Haha! Vervolgens gingen we met de bus naar locatie om ons in een wetsuit enzo te hijsen en daarna eindelijk raften! Het was echt gaaf. De tocht duurde ongeveer een uur en bevatte een 7 meter hoge waterval. Dit had ik ook op m’n stage verteld, waarop ik opmerkingen kreeg als: “You’re nuts!”, “Try not to die!” Hahaha. Uiteindelijk was de waterval minder spectaculair als ik had verwacht maar dat neemt niet weg dat het leuk was. It was fun ☺. Op een gegeven moment vroeg de instructeur of we zin hadden in avontuur. Iedereen in de boot antwoordde met ‘ja’, waarop hij reageerde dat we NU de boot uit moesten springen. Nou vooruit dan maar. Het water was hartstikke koud. We moesten de boot vasthouden en op die manier gingen we een ander watervalletje af. Leuk! Bij de laatste waterval zei de instructeur dat we moesten staan. Ook leuk om te doen, zeker als Ria d’r evenwicht verliest en Daphne de boot uitduwt. Hahah! Na het raften nog even in het zwembad gesprongen bij het hostel en daarna douchen en klaar maken voor de avond. ’s avonds gingen we in de Lavabar, een tentje tegenover het hostel, wat eten en drinken. Echter hield ik dit niet erg lang vol omdat ik echt slaap nodig had. Eerst nog even skypen met Kars, schoonmama en Annelies en toen lekker gaan slapen.

Zondagochtend gingen we rond 10.00u richting een Maori village. De naam van dit dorpje is: tewhakarewarewatangaoteopetauaawahiao. Yep…. I’m not joking. Het stonk er verschrikkelijk. Eigenlijk stinken veel plekken in Rotorua, er is me verteld waar dat door kwam maar ik moet eerlijk zeggen dat ik dat alweer vergeten ben. Maar goed: bah. Maori’s leven heel primitief. Toen we binnenkwamen, liepen we over een brug waar kinderen in een rivier zwemmen. De kinderen hopen dat je geld in het water gooit want zij mogen dit houden. Als je dit doet, duiken zij het op, roepen: ‘Thank you!’ en stoppen het muntje in hun mond. Ik herhaal; ze stoppen het muntje in hun mond. IEEELLLL. Ik kon het niet geloven. Ik heb zeker 5 minuten staan kijken en zelf ook muntjes gegooid. Bah. Het dorpje was opzich wel leuk om te zien. Hoewel ik er voor geen goud zou willen wonen. Ten eerste is de manier van leven niks voor mij en ten tweede; wie wordt er nou vrolijk van het feit dat er iedere dag toeristen naar je komen kijken en foto’s van je maken? Nou mij niet gezien. We hebben dit bezoekje afgesloten met een show waarin Maori’s gingen dansen en zingen. Dit was het leukste onderdeel van de tour ;). Hup de bus weer in en op naar de volgende activiteit. We gingen ergens met een gondola de berg in om vervolgens naar beneden te gaan met een luge. Omhoog met een skiliftje, naar beneden luging, omhoog met een skiliftje en naar beneden met de gondola. Klinkt niet echt indrukwekkend maar het was wel leuk en gezellig. Hierna zouden we naar een plek gaan waar ‘zorbing’ een optie was om te doen. Dit leek mij wel erg leuk en keek er ook naar uit. Echter zat het weer enorm tegen waardoor er werd besloten om dit over te slaan. Jammer maar helaas. Ik had er inderdaad weinig zin in met regen, dus kon me hier goed bij neerleggen.

En toen zat het weekend erop en gingen we weer richting Auckland. Aangekomen in de stad was het 19.00u, iedereen was moe en niemand had zin om te koken. Wat een goed excuus om ergens wat te eten ;). We zijn gaan zitten in een sushi restaurant en hebben het weekend goed afgesloten. Thanks everyone, it was an awesome weekend!

Morgen begint de National Boatshow waar ik ga werken bij de stand van L&B. Ik ben benieuwd wat het wordt maar heb er wel zin in. Mijn Engels is goed verbeterd in de afgelopen maand. Eigenlijk zou het een goed idee zijn als we thuis ook meer Engels zouden praten. Nederlands is zo makkelijk maar toch zijn we hier allemaal gekomen met het doel om ons Engels te verbeteren. Hihi.

Ik krijg vaak de vraag wat m’n adres is. Sommige mensen heb ik m’n huisadres gegeven maar eigenlijk is het veel makkelijker om verrassingen op te sturen naar m’n stage bedrijf. Gisteren kreeg ik een tweede kaartje uit Nederland, wederom van m’n lieve opa en oma. En vandaag mocht ik dan eindelijk de eerste envelop van Chris openmaken! Zulke kleine dingen maken me erg vrolijk ☺.

Als je toevallig zin hebt om een kaartje te sturen, dan kan dat naar:

Carmen van Heesen
Private Bag 93520
Takapuna 0740
North Shore
New Zealand

En als je het gek wilt maken en een pakketje wilt sturen:

Carmen van Heesen
38 Tawa Drive
Albany Auckland
New Zealand

Lieve Kars, nog maar 25 dagen en dan ben je bij mij. Laat de tijd maar heel snel gaan, ik kan niet wachten! XXX

Dag lieve mensjes, tot de volgende keer! Cheers!

Foto’s: http://www.mijnalbum.nl/Album=YNNWHIED